KEFJA

(kef, kafða, kafðr), v. to dip, put under water; impers. to be swamped, sink, of a ship (skipit kafði undir þeim);

refl., kefjast, to dip oneself, duck, dive.

* * *

older form kvefja, Sks. l. c.; pres. kefr, pret. kafði, part. kafinn, [kaf; mid. H. G. quebe]:—causal, to dip, put under water; mantú hversu fór um sundit með okkr, ek mátta kefja þik ef ek vilda, Fms. vii. 119; sem þat kvefi (kvæfi, new Ed.) reykr eða mjörkvi, Sks. 211; þá kafði hón höfuðit svá at þar dó hann, Hkr. Yngl. S.; er ríki þitt klandar ok sjálfan þik vill kefja, MS. 4. 26: the saying, þann má eigi kefja er Guð vill hefja, Fb. iii. 408.

II. impers. to be swamped, founder, sink, of a ship; skipit kafði undir þeim, Eg. 600; þá kafði skipit undir þeim ok létusk þar allir, Hkr. i. 115, Mar.; svá er veðr þetta mikit at við því þótti búit, at kefja mundi skipin undir þeim, Fas. ii. 180.

III. reflex. to dip oneself, duck, dive; þat er athæfi þessa skrimsl, at þat hefir opt kafsk, Sks. 170:—to be quenched, ok er þá því líkast at ljósit kvefisk þá í þeim reyk, 47 new Ed.; at ljós vili kefjast (old Ed.)

2. part. kafðr, drowned; sumir vóru í vatni kafðir, Hom. 147: metaph. overwhelmed, kafðr í áhyggjum, Mar.; önnum kafinn, overwhelmed with business.